Język
Szpak to bardzo towarzyski ptak. Szczególnie poza sezonem lęgowym wprawia zachwyt tworząc akrobatyczne spektakle na niebie razem z setkami towarzyszy. Niesamowite kształty chmur szpaków zdobią jesienne niebo, a fletowe pieśni szpaka po zimie tworzą prawdziwie wiosenny klimat.
Szpak
Sturnus vulgaris
Cechy rozpoznawcze: od nieco podobnego kosa różni się wybitnie krótkim, lekko rozwidlonym ogonem i dłuższymi skrzydłami. Dorosły ptak o upierzeniu czarnym z metalicznym, tęczowym połyskiem, mniej lub bradziej nakrapiany brązowymi i białymi perełkami. Bardzo towarzyski, odznacza się szybkim i wytrwałym lotem. Pospolity i powszechnie znany w całej Polsce. Śpiew: nadzwyczaj urozmaicony: gwizdy, flety, klekotanie, często głosy podsłyszane u innych ptaków. Pożywienie: owady, dżdżownice, drobne ślimaki, czereśnie. Gniazdo: w dziupli lub skrzynce lęgowej, wewnątrz wysłane słomą, drobnym chrustem lub piórami. Jaja: 5-7, zielonkawo-niebieskie. Już w lecie gromadzi się w wielkie stada, które powoli wędrują na zachód i południe. Odlot od sierpniado października, przylot w marcu lub juz w lutym. Na zachodzie Polski niekiedy zimuje. Wymiary: długość całego ciała 19,5cm, rozpiętość skrzydeł 37cm, waga: około 80g.
